Εντόπισαν πως εισβάλουν στο Αιγαίο και το Ιόνιο θαλάσσια είδη που μας απειλούν... Μεγάλη έρευνα σε μαρίνες

Σύμφωνα με ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα, την πρώτη του είδους της,
περισσότερα από δύο στα τρία ιδιωτικά σκάφη (το 71%) που βρίσκονται σε μαρίνες διαφόρων χωρών της Μεσογείου, μεταξύ των οποίων της Ελλάδας και της Κύπρου, φιλοξενούν πάνω τους ξενικά θαλάσσια είδη.
Η Μεσόγειος διαθέτει μεγάλη βιοποικιλότητα, αλλά αποτελεί επίσης «μαγνήτη» για διάφορα ξενικά είδη, που μπορεί να αποδειχθούν απειλητικά για τα ντόπια οικοσυστήματα, καθώς και τις θαλασσοκαλλιέργειες, προκαλώντας τόσο περιβαλλοντική όσο και οικονομική ζημιά.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Αϊλίν Ούλμαν του ιταλικού Πανεπιστημίου της Παβίας, μελέτησαν τα ύφαλα 601 σκαφών σε 25 μεσογειακές μαρίνες από τη Γαλλία μέχρι την Κύπρο (τα δείγματα ελήφθησαν είτε μέσω κατάδυσης, είτε όταν τα σκάφη είχαν ανασυρθεί στην ξηρά).

Παράλληλα, αναλύθηκε -με τη βοήθεια των ιδιοκτητών και των πληρωμάτων- το ιστορικό του ταξιδιού κάθε σκάφους. Στην Ελλάδα έγιναν έρευνες σε μαρίνες στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα.
Διαπιστώθηκε ότι το καλοκαίρι κατά μέσο όρο ένα γιοτ, ιστιοπλοϊκό ή άλλο ιδιωτικό σκάφος στη Μεσόγειο έχει περάσει πάνω από δύο μήνες ταξιδεύοντας και έχει κάνει στάσεις σε τουλάχιστον έξι μαρίνες. Τουλάχιστον ένα ξενικό είδος βρέθηκε στο 71% των σκαφών που εξετάσθηκαν, κυρίως στις προπέλες και στις σκάλες του σκάφους.
Ακόμη και όταν ένα σκάφος είχε καθαριστεί από επαγγελματίες, τα ξενικά είδη γρήγορα δημιουργούσαν νέες αποικίες πάνω του. Τέτοια ξενικά είδη είναι μαλάκια, καρκινοειδή, σκουλήκια, χιτωνοφόρα (ουροχορδωτά), βρυόζωα κ.α.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στην Ανατολική Μεσόγειο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Όπως είπε η Ούλμαν, «τα σκάφη που έχουν επισκεφθεί μαρίνες της Ανατολικής Μεσογείου, εμφανίζουν ιδιαίτερα μεγάλο κίνδυνο να εξαπλώσουν ξενικά είδη λόγω της εγγύτητας της περιοχής στο Κανάλι του Σουέζ, από όπου τα περισσότερα ξενικά είδη διεισδύουν στη Μεσόγειο».
Σύμφωνα με μια προηγούμενη μελέτη, τα ξενικά είδη-εισβολείς αποτελούν την κυριότερη αιτία εξαφάνισης των ζώων και των φυτών κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες. Πηγή, «Journal of Applied Ecology», ΑΜΠΕ