Είναι μία κουκίδα γης, που περιτριγυρίζεται από θάλασσα και δεν φαίνεται στους χάρτες. Και όμως υπάρχει... και "κουβαλά" μία από τις μαύρες ιστορίες του τόπου μας...Είναι το νησάκι Παλαιό Τρίκερι, στην κατάληξη της χερσονήσου της Μαγνησίας και οι λιγοστοί κάτοικοι, ίσως λιγότεροι από 50, ζουν χωρίς αυτοκίνητα, μηχανές και θορύβους. Ένας αληθινός παράδεισος για όσους αγαπούν τέτοια μέρη.
Το Παλαιό Τρίκερι δεν ξεπερνά τα 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δεν έχει δρόμους και κάποιος μπορεί να κάνει με τα πόδια του το γύρο του νησιού σε δύο ώρες.
Επισήμως δεν υπάρχει πλοίο που να προσεγγίζει το λιμανάκι του νησιού, υπάρχουν όμως τα θαλάσσια ταξί που σε 5 λεπτά σε «πετάνε» απέναντι, όταν φτάσει ο επίδοξος επισκέπτης στον Αλογόπορο λίγο πριν την απόληξη της Μαγνησίας.
Το Παλαιό Τρίκερι προσφέρεται για όσους αγαπούν την μοναδικότητα και την απείραχτη φύση. Τα σπίτια είναι λιγοστά και δεν ξεπερνούν τα 40, το λιμανάκι απάνεμο και οι ξενώνες μετρημένοι.
Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι το επιβλητικό μοναστήρι της Ευαγγελίστριας που βρίσκεται στην κορυφή του μικρού λόφου του νησιού (μόλις στα 109 μέτρα). Πρόκειται για ένα τρίκογχο ναό που οικοδομήθηκε το 1825-1837, πάνω στα ερείπια του πυρποληθέντος ναού το 755 από πειρατές.
Η απόφαση να χτιστεί εκεί ο ναός ήρθε μετά από ένα θαύμα, όπως λένε οι ντόπιοι. Βρέθηκε στη ρίζα μιας ελιάς στην περιοχή η εικόνας της Παναγίας. Μάλιστα η εικόνα και μέρος της ελιάς βρίσκονται ακόμη φυλασσόμενα στο καθολικό του μοναστηριού και οι επισκέπτες μπορούν να τα δουν.
Από το καλοδιατηρημένο μοναστήρι, που μπορεί κάποιος να φιλοξενηθεί στα υπέροχα κελιά του, με ελάχιστο αντίτιμο, έχει την δυνατότητα να αγναντέψει προς το Αιγαίο, την Εύβοια, τον Παγασητικό και ολόκληρο το Πήλιο.
Το πανέμορφο κατά τα άλλα νησί είχε μετατραπεί από τον Απρίλιο του 1949 έως και το 1953 σε τόπο εξορίας γυναικών. Περισσότερες από 5.000 γυναίκες όλων των ηλικιών, κοριτσάκια, έφηβες, μητέρες με τα παιδιά τους, μέχρι ηλικιωμένες βρέθηκαν στο νησί. Οι πρώτες γυναίκες μεταφέρθηκαν εκεί από το στρατόπεδο της Χίου, που εξορίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν και βασανίστηκαν...
Όταν ακόμη στο νησί δεν υπήρχε ηλεκτρικό και ήταν άγνωστη η βιομηχανία του τουρισμού, λέγεται ότι την δεκαετία του 1960, ερχόταν για διακοπές η Γκρέτα Γκάρμπο μαζί με διάσημους φίλους της για την απόλυτη ησυχία.
Και σήμερα ακόμη έρχονται διάσημοι και μη, για να απολαύσουν τη θάλασσα στις λιγοστές παραλίες του μικροσκοπικού νησιού.
Οι ομορφότερες είναι η Αφέτκα, η Αγία Σοφία και η Πράσινη Άμμος, όλες μεταξύ τους σε απόσταση αναπνοής και με γαλαζοπράσινα νερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.