Ξεκίνησε η προετοιμασία του φακέλου για την ένταξη του Ζαγορίου στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Ήδη το υπουργείο Πολιτισμού ανέλαβε τον συντονισμό των απαιτούμενων δράσεων, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Ηπείρου και τον Δήμο Ζαγορίου.
Όπως σημειώνει το υπουργείο Πολιτισμού, «τα Ζαγοροχώρια είναι η πρώτη ελληνική υποψηφιότητα στον τομέα του πολιτιστικού τοπίου και απαιτεί τη συνεργασία μιας πολυεπιστημονικής ομάδας εργασίας».
Ο φάκελος πρέπει να συμπεριλάβει την ιστορική, αρχαιολογική και πολιτισμική τεκμηρίωση και να αναφέρεται επίσης στην ιδιαίτερη βιοποικιλότητα της περιοχής.
«Στις 20 Μαρτίου 2020 θα πραγματοποιηθεί συνάντηση εργασίας στα Ιωάννινα με τους υπηρεσιακούς παράγοντες, όπου θα παρουσιαστεί μια πρώτη εκδοχή του φακέλου.
Για τον Μάιο του 2020 προγραμματίζεται διεπιστημονική συνάντηση εμπειρογνωμόνων στα Ιωάννινα και στο Ζαγόρι, όπου θα προσκληθούν εκπρόσωποι από τα συμβουλευτικά όργανα της UNESCO, όπως το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων (ICOMOS) και η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης (International Union for Conservation of Nature, IUCN)».
Στόχος είναι να υποβληθεί ο φάκελος για το πολιτιστικό τοπίο στην UNESCO στα τέλη Σεπτεμβρίου 2020, ώστε να γίνουν από τον οργανισμό οι πρώτες παρατηρήσεις. Θα συμβάλλουν καθοριστικά στη συμπλήρωση του οριστικού φακέλου της υποψηφιότητας, με καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης την 31η Ιανουαρίου 2021.
Το Ζαγόρι είναι περιοχή στην οροσειρά της Πίνδου, στην Ήπειρο, στη βορειοδυτική Ελλάδα. Στην περιοχή υπάρχουν 46 οικισμοί τα αποκαλούμενα Ζαγοροχώρια, τα οποία είναι διάσπαρτα στους πρόποδες της Πίνδου.
Η λέξη Ζαγόρι προέρχεται από την Σλαβική πρόθεση Za που σημαίνει «πίσω» και το ουσιαστικό gora που σημαίνει «βουνό το οποίο με την σειρά του είναι παραφθορά του ελληνικού όρος. Στην αρχαιότητα η περιοχή ονομάζονταν «Παροραία», και οι κάτοικοί της «Παροραίοι», δηλαδή αυτοί που ζουν πίσω από τα όρη.
Το Ζαγόρι είναι περιοχή μεγάλης φυσικής ομορφιάς, με εντυπωσιακή γεωλογία και δύο εθνικόυς δρυμούς, που ο ένας περιλαμβάνει τον ποταμό Αώο και το Φαράγγι του Βίκου και ο άλλος την περιοχή γύρω από τη Βάλια Κάλντα, ανατολικά της επιβλητικής χιονοσκέπαστης Τύμφης.
Τα περίπου 45 χωριά του Ζαγορίου διασυνδέονταν με ορεινούς δρόμους και παραδοσιακά τοξωτά πέτρινα γεφύρια, μέχρι τη διάνοιξη σύγχρονων δρόμων τη δεκαετία του 1950. Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια χτίστηκαν από δωρεές εκπατρισμένων εμπόρων το 18ο αιώνα και αντικατέστησαν παλιότερα ξύλινα.
Το έδαφος της περιοχής είναι απόλυτα ορεινό και εξαιρετικά δύσβατο, με τις απότομες χαράδρες, τα πυκνά δάση και τα ατελείωτα βουνά, κάτι που αποτέλεσε αποτρεπτικό παράγοντα για πολλούς λαούς, φυλές και αυτοκρατορίες στο πέρασμα των αιώνων να εισέλθουν και να εγκατασταθούν στην περιοχή. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μάλλον πλεονέκτημα γιατί, χάρη σε αυτό, η ιστορία του Ζαγορίου γενικά δεν περιλαμβάνει λεηλασίες, κατακτήσεις, πολεμικές συρράξεις, εκτοπίσεις πληθυσμού.
Ως αποτέλεσμα αυτού πιστεύεται πως μεγάλο τμήμα του πληθυσμού διατήρησε πανάρχαια έθιμα και παραδόσεις. Πιστεύεται πως οι Σαρακατσάνοι, πολλοί από τους οποίους κατοικούν στην περιοχή και χρησιμοποιούν αρκετές Ελληνικές λέξεις μιας Βορειοελληνικής διαλέκτου που δεν συναντάται οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα, είναι απόγονοι των αρχαίων κατοίκων του Ζαγορίου.
Όπως σημειώνει το υπουργείο Πολιτισμού, «τα Ζαγοροχώρια είναι η πρώτη ελληνική υποψηφιότητα στον τομέα του πολιτιστικού τοπίου και απαιτεί τη συνεργασία μιας πολυεπιστημονικής ομάδας εργασίας».
Ο φάκελος πρέπει να συμπεριλάβει την ιστορική, αρχαιολογική και πολιτισμική τεκμηρίωση και να αναφέρεται επίσης στην ιδιαίτερη βιοποικιλότητα της περιοχής.
«Στις 20 Μαρτίου 2020 θα πραγματοποιηθεί συνάντηση εργασίας στα Ιωάννινα με τους υπηρεσιακούς παράγοντες, όπου θα παρουσιαστεί μια πρώτη εκδοχή του φακέλου.
Για τον Μάιο του 2020 προγραμματίζεται διεπιστημονική συνάντηση εμπειρογνωμόνων στα Ιωάννινα και στο Ζαγόρι, όπου θα προσκληθούν εκπρόσωποι από τα συμβουλευτικά όργανα της UNESCO, όπως το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων (ICOMOS) και η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης (International Union for Conservation of Nature, IUCN)».
Στόχος είναι να υποβληθεί ο φάκελος για το πολιτιστικό τοπίο στην UNESCO στα τέλη Σεπτεμβρίου 2020, ώστε να γίνουν από τον οργανισμό οι πρώτες παρατηρήσεις. Θα συμβάλλουν καθοριστικά στη συμπλήρωση του οριστικού φακέλου της υποψηφιότητας, με καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης την 31η Ιανουαρίου 2021.
Το Ζαγόρι είναι περιοχή στην οροσειρά της Πίνδου, στην Ήπειρο, στη βορειοδυτική Ελλάδα. Στην περιοχή υπάρχουν 46 οικισμοί τα αποκαλούμενα Ζαγοροχώρια, τα οποία είναι διάσπαρτα στους πρόποδες της Πίνδου.
Η λέξη Ζαγόρι προέρχεται από την Σλαβική πρόθεση Za που σημαίνει «πίσω» και το ουσιαστικό gora που σημαίνει «βουνό το οποίο με την σειρά του είναι παραφθορά του ελληνικού όρος. Στην αρχαιότητα η περιοχή ονομάζονταν «Παροραία», και οι κάτοικοί της «Παροραίοι», δηλαδή αυτοί που ζουν πίσω από τα όρη.
Το Ζαγόρι είναι περιοχή μεγάλης φυσικής ομορφιάς, με εντυπωσιακή γεωλογία και δύο εθνικόυς δρυμούς, που ο ένας περιλαμβάνει τον ποταμό Αώο και το Φαράγγι του Βίκου και ο άλλος την περιοχή γύρω από τη Βάλια Κάλντα, ανατολικά της επιβλητικής χιονοσκέπαστης Τύμφης.
Τα περίπου 45 χωριά του Ζαγορίου διασυνδέονταν με ορεινούς δρόμους και παραδοσιακά τοξωτά πέτρινα γεφύρια, μέχρι τη διάνοιξη σύγχρονων δρόμων τη δεκαετία του 1950. Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια χτίστηκαν από δωρεές εκπατρισμένων εμπόρων το 18ο αιώνα και αντικατέστησαν παλιότερα ξύλινα.
Το έδαφος της περιοχής είναι απόλυτα ορεινό και εξαιρετικά δύσβατο, με τις απότομες χαράδρες, τα πυκνά δάση και τα ατελείωτα βουνά, κάτι που αποτέλεσε αποτρεπτικό παράγοντα για πολλούς λαούς, φυλές και αυτοκρατορίες στο πέρασμα των αιώνων να εισέλθουν και να εγκατασταθούν στην περιοχή. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μάλλον πλεονέκτημα γιατί, χάρη σε αυτό, η ιστορία του Ζαγορίου γενικά δεν περιλαμβάνει λεηλασίες, κατακτήσεις, πολεμικές συρράξεις, εκτοπίσεις πληθυσμού.
Ως αποτέλεσμα αυτού πιστεύεται πως μεγάλο τμήμα του πληθυσμού διατήρησε πανάρχαια έθιμα και παραδόσεις. Πιστεύεται πως οι Σαρακατσάνοι, πολλοί από τους οποίους κατοικούν στην περιοχή και χρησιμοποιούν αρκετές Ελληνικές λέξεις μιας Βορειοελληνικής διαλέκτου που δεν συναντάται οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα, είναι απόγονοι των αρχαίων κατοίκων του Ζαγορίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.