Εντυπωσιάστηκαν οι αρχαιολόγοι στο Σίσι Λασιθίου. Αποκάλυψαν σπάνιο τάφο και άθικτο σκελετό με περιδέραιο

Σημαντικά κατάλοιπα οικισμού της Πρωτομινωικής περιόδου (περ. 2600 π.Χ.) ανακαλύφθηκαν πλησίον του μνημειακού συγκροτήματος που ερευνάται στο Σίσι Λασιθίου.
Όπως αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού, κατά τις ανασκαφές ανακαλύφθηκε ένας κιβωτιόσχημος τάφος, ο οποίος είχε χτιστεί μέσα σε προγενέστερο ταφικό κτίριο της Νεοανακτορικής περιόδου.
Πρόκειται για προσεκτικά κατασκευασμένο τάφο που «περιείχε σχεδόν ακέραιο και άθικτο σκελετό γυναίκας, ο οποίος συνοδευόταν από χάλκινο κάτοπτρο με ελεφαντοστέινη λαβή, οστέινες και χάλκινες περόνες ενδυμασίας, καθώς και
περιδέραιο αποτελούμενο από 15 χρυσές ψήφους (χάντρες) σε σχήμα ελαιόκαρπου ή ελαιόσπορου και 15 μικρότερες επίσης χρυσές ψήφους.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Πολιτισμού, "αυτού του τύπου οι τάφοι είναι σχετικά σπάνιοι στην Κρήτη και απαντούν μόνο στην Κνωσσό και τα Χανιά».
Παράλληλα, μετά την εγκατάλειψη του οικισμού από τους κατοίκους του, οι οποίοι άφησαν κατά χώραν σχεδόν το σύνολο του υλικού πολιτισμού τους, ένα μνημειακό κτίριο κατασκευάστηκε προς ανατολάς του χωριού. Το κτίριο αυτό αποτέλεσε τον πυρήνα της μετέπειτα δυτικής πτέρυγας. Αν και καταστράφηκε από πυρκαγιά το 2500 π.Χ., τα κατάλοιπά του ενσωματώθηκαν σχεδόν αυτούσια στην κατασκευή του μνημειακού συγκροτήματος με αυλή, το οποίο ανεγέρθη γύρω στο 1700 π.Χ.
Περαιτέρω ανασκαφή του μνημειακού συγκροτήματος με αυλή αποκάλυψε ένα δάπεδο επιστρωμένο με εξαιρετικής ποιότητας κονίαμα, κοσμημένο με στικτό διάκοσμο και έναν κομψά κτισμένο πήλινο αγωγό για την απορροή των υδάτων από τη μήκους 33 μέτρων κεντρική αυλή προς την ανατολική κλιτύ.

Σε άλλα σημεία του λόφου εντοπίστηκαν αξιόλογα κατάλοιπα λιγότερο γνωστών φάσεων, μεταξύ των οποίων οικία που καταστράφηκε κατά τη Μεσομινωική ΙΙΙΑ περίοδο, ενδεχομένως από σεισμό, και ένα εκτεταμένο στρώμα με Υστερομινωική κεραμική με έντονα ίχνη κνωσιακών επιδράσεων.
Όπως ενημερώνει το ΥΠΠΟΑ, περισσότεροι από 100 αρχαιολόγοι διαφόρων εθνικοτήτων συμμετείχαν στη 10η ανασκαφική περίοδο που διεξήγαγε η Βελγική Σχολή Αθηνών στο Σίσι (Δήμος Αγίου Νικολάου) της Κρήτης, σε στενή συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λασιθίου, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Jan Driessen (Πανεπιστήμιο Λουβαίν/Βελγική Σχολή Αθηνών).
Η ερευνητική ομάδα συνέχισε τις εργασίες στους διάφορους τομείς της ανασκαφής και προχώρησε στην περαιτέρω αποκάλυψη του μνημειακού συγκροτήματος με κεντρική αυλή. Η ανασκαφή πλησίον της δυτικής πτέρυγας του συγκροτήματος έφερε στο φως σημαντικά κατάλοιπα οικισμού της Πρωτομινωικής ΙΙΑ περιόδου (περ. 2600 π.Χ.).Πηγή, Υπουργείο Πολιτισμού