1851. Σε πρώτο πλάνο η «χαμένη» γειτονιά της Αθήνας κάτω από την Ακρόπολη.
Βρισκόταν στο σημείο που σήμερα εκτείνεται ο αρχαιολογικός χώρος των Αθηνών μεταξύ Θησείου, Αρχαίας και Ρωμαϊκής Αγοράς.
Πρόκειται για το Βρυσάκι, που οριοθετούνταν στη δυτική πλευρά του από τις οδούς Αποστόλου Παύλου και Ασωμάτων, στη νότια από την οδό Ακροπόλεως, στη βόρεια από την Αδριανού και στην ανατολική από την Ευρυσακίου και τη Βουλευτηρίου.
Οι δύο τελευταίοι δρόμοι έχουν εξαφανιστεί από τον χάρτη, μαζί με τις συνοικίες Βρυσάκι και Βλασαρού, οι οποίες κατά τον Μεσαίωνα είχαν ανοικοδομηθεί πάνω στην καρδιά της αρχαίας Αθήνας.
Τα πρώτα πολεοδομικά σχέδια του 1833, που εκπόνησαν οι Κλεάνθης και Σάουμπερτ για την οργάνωση της νέας πρωτεύουσας, προέβλεπαν την απαλλοτρίωση ολόκληρης της περιοχής που βρισκόταν στα βορειοδυτικά του Ιερού Βράχου, για να έρθει στο φως η πόλη του 5ου π.Χ., του χρυσού αιώνα της Αθήνας.
Οι πιέσεις όμως των ιδιοκτητών οδήγησαν στον σταδιακό περιορισμό της ζώνης απαλλοτριώσεων, που ξεκίνησαν το 1931 και ολοκληρώθηκαν είκοσι χρόνια αργότερα.
Για την προέλευση του τοπωνυμίου Βρυσάκι υπάρχουν δύο εκδοχές, που συνδέονται με τη μακραίωνη ιστορία της περιοχής. Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές της ιστορίας της πρωτεύουσας, αποδίδεται στον Ευρυσάκη, γιο του μυθικού Αίαντος του Τελαμωνίου, ο οποίος ενέταξε τη Σαλαμίνα στη δικαιοδοσία της Αθήνας και ανταμείφθηκε λαμβάνοντας τα περιζήτητα δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη.
Εγκαταστάθηκε στη Μελίτη, μια περιοχή που βρισκόταν δυτικά της Αγοράς και το όνομά του, που είχε δοθεί κατά τη βασιλεία του Όθωνα, έφερε ένας από τους δρόμους της συνοικίας.
Ο κορυφαίος Αθηναιολόγος Δημήτριος Καμπούρογλου, ωστόσο, θεωρεί ότι το τοπωνύμιο της χαμένης συνοικίας προήλθε από την ιστορική βρύση που υπήρχε σε κεντρικό σημείο της και εξασφάλιζε στους κατοίκους της νερό, το οποίο ήταν από την αρχαιότητα μεγάλος «πονοκέφαλος» για ολόκληρο το λεκανοπέδιο.
Το Βρυσάκι, κατά την οθωμανική κατοχή, ήταν μια συνοικία μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, με εξαίρεση την οδό Αδριανού, κατά μήκος της οποίας υπήρχαν διώροφα σπίτια εύπορων Αθηναίων.
Στην επίσημη απογραφή του 1824, λίγο πριν από την απελευθέρωση, στην ιστορική συνοικία είχαν καταμετρηθεί «81 σπίτια και 315 ψυχές».
Υπήρχαν επίσης πολλές εκκλησίες που κατεδαφίστηκαν για να προχωρήσουν οι απαλλοτριώσεις. Μοναδική εξαίρεση το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, στο οποίο μεταφέρθηκαν αγιογραφίες από τους υπόλοιπους ναούς.
Πηγές, John Shaw Smith, iloveoldathens.blogspot.com, mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.