94 χρόνια ιστορίας και συνεχίζει... Συνδέθηκε όσο κανείς άλλος με τους αγώνες του ελληνικού λαού

Σαν σήμερα γεννήθηκε ένα άνθρωπος που έγραψε ιστορία και συνεχίζει να παρεμβαίνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο στα κοινωνικά ζητήματα.
Ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης, Μίκης Θεοδωράκης, κλείνει σήμερα τα 94 χρόνια ζωής.
Γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1925 στη Χίο, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα, και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ. Το 1942 εκδίδει τα πρώτα του ποιήματα με το ψευδώνυμο «Ντίνος Μάης» και το 1943 εγκαθίσταται στην Αθήνα, σπουδάζοντας δίπλα στον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Εκείνη την περίοδο ξεκινά την αντιστασιακή του δράση, τασσόμενος στο πλευρό της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ.

Στον Εμφύλιο θα εξοριστεί αρχικά στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Το 1958 θα διαβάσει τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου και ενθουσιασμένος μελοποιεί επιτόπου τα πρώτα οκτώ ποιήματα, τα οποία θα ηχογραφηθούν δύο χρόνια μετά από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Έτσι ξεκίνησε μια παραγωγική περίοδος, κατά την οποία ο Μίκης συνδυάζει το λαϊκό τραγούδι με τα έργα των μεγάλων ποιητών της γενιάς του ’30.
Το 1963, μετά τη δολοφονία Λαμπράκη, ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας πρόεδρος εκλέγεται ο Θεοδωράκης. Μετά την απριλιανή δικτατορία ξεκινά για τον συνθέτη νέος κύκλος εξοριών, που τελειώνει το 1970, οπότε και του χορηγήθηκε αμνηστία.
Καταφεύγει στο εξωτερικό, όπου δίνει συναυλίες, κάνοντας ευρέως γνωστό στην Ευρώπη το τι συνέβαινε στην Ελλάδα. Μετά την κατάρρευση της χούντας, έθεσε το ρητορικό δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς».

Τα επόμενα χρόνια εκλέχτηκε βουλευτής δύο φορές με το ΚΚΕ και άλλες δύο με τη Νέα Δημοκρατία. Επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, μάλιστα, ανέλαβε υπουργικό χαρτοφυλάκιο.
Παράλληλα, μαζί με τον Τούρκο μουσικό Λιβανελί ξεκινά μια προσπάθεια προσέγγισης ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό λαό. Πριν από λίγα χρόνια ίδρυσε το κίνημα της «Σπίθας», ενώ μέχρι σήμερα τοποθετείται συχνά δημοσίως, σχολιάζοντας τις εγχώριες - και όχι μόνο - εξελίξεις.
Έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής, ενώ έχει συνθέσει τον ίσως πιο αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι "Ζορμπάς" (1964), βασισμένο σε παραδοσιακή κρητική μουσική. Επίσης έχει ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες και μουσική δωματίου.

Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Τζόαν Μπαέζ και η Εντίθ Πιάφ, ενώ έχει γράψει μουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973). To 1970, για την μουσική στη ταινία Ζ, του απονεμήθηκε το βραβείο BAFTA για πρωτότυπη μουσική.
Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποιημένη ποίηση, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιάννης Ρίτσος (Βραβείο Ειρήνης Λένιν 1976), Γιώργος Σεφέρης (Νόμπελ 1963), Πάμπλο Νερούδα (Νόμπελ 1971), Οδυσσέας Ελύτης (Νόμπελ 1979).
Το 2000 υπήρξε υποψήφιος για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.