Ένα από τα πιο τοξικά ψάρια κάνει την την εμφάνισή του στις παραλίες μας όλο και πιο συχνά και τρομοκρατεί...
Πρόκειται για ένα από τα πιο τοξικά ψάρια, το λεοντόψαρο, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στη Ρόδο, το καλοκαίρι του 2015. Αλιεύτηκε, με δίχτυα, στα ρηχά νερά της περιοχής Φαληράκι, αλλά και στη Λίνδο. Επίσης, εντοπίστηκε σε πετρώδη βυθό του πολυσύχναστου παραθαλάσσιου τουριστικού οικισμού της Μεσαράς, στην νότια Κρήτη και πρόσφατα, έντρομοι ψαράδες το είδαν και στην Πάρο.
Είναι τόσο επικίνδυνο, που η γενική διεύθυνση Αλιείας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, έχει εκδώσει ειδικές οδηγίες.
Σύμφωνα με αυτές, σε περίπτωση αλίευσης λεοντόψαρου θα πρέπει ο χειρισμός του να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή. Ποτέ δεν θα πρέπει να απομακρύνεται από το αλιευτικό εργαλείο (δίχτυ, καμάκι, κ.λπ.) με γυμνά χέρια.
Σε καμία περίπτωση τα αγκάθια του δεν θα πρέπει να έρθουν σε επαφή με γυμνό δέρμα. Σε περίπτωση που τα αγκάθια χτυπήσουν κάποιον, θα πρέπει άμεσα να μεταφερθεί στο πλησιέστερο κέντρο υγείας ή νοσοκομείο για την παροχή βοήθειας, ώστε να προληφθούν πιθανές επιπλοκές.
Η αλίευση λεοντόψαρων θα πρέπει να αναφέρεται στα κατά τόπους Τμήματα Αλιείας των Περιφερειακών Ενοτήτων ή στις Λιμενικές Αρχές.
Η ράχη του είναι γεμάτη αγκάθια και θυμίζει χορτοφάγο δεινόσαυρο. Όμως το λεοντόψαρο είναι σαρκοβόρο, μικρό, κινείται αργά μέσα σε κοραλλιογενείς υφάλους και κατασπαράσσει ό,τι ζωντανό υπάρχει.
Ωστόσο, ο επικίνδυνος θηρευτής, άρχισε σιγά σιγά να «μετακομίζει» και να εξελίσσεται, σκορπώντας το χάος στους ωκεανούς και τις θάλασσες. Στο πέρασμά του καταστρέφει τα πάντα, επιδρώντας αρνητικά στη βιοποικιλότητα που δημιουργήθηκε αιώνες πριν.
Τρέφεται με ψάρια, μαλάκια, ασπόνδυλα και μικρά καρκινοειδή. Εκτός από την απευθείας επίθεση με το στόμα και τα δηλητηριώδη αγκάθια, κάποιες φορές ταράσσει τα νερά και αποπροσανατολίζει το θήραμά του, ώστε να του προκαλέσει σύγχυση και να το πιάσει πιο εύκολα. Ανοίγει διάπλατα το στόμα και καταπίνει ζωντανό το θήραμά του.
Τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του είναι τα αγκάθια, τα οποία καλύπτουν όλο το μήκος στης σπονδυλικής στήλης και τα πτερύγια που μοιάζουν περισσότερο με φτερά.
Πόσο επικίνδυνο είναι για τον άνθρωπο
Το λεοντόψαρο φέρει αιχμηρά δηλητηριώδη αγκάθια στα ραχιαία, κοιλιακά και εδρικά πτερύγια. Σε περίπτωση τσιμπήματος, ο πόνος είναι οξύς και παρατηρείται φλεγμονή στην περιοχή γύρω από το τσίμπημα. Αν και το τσίμπημα του λεοντόψαρου δεν είναι θανατηφόρο, υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις που οδήγησε άτομα να νοσηλευτούν υπό εντατική παρακολούθηση λόγω αναφυλακτικού σοκ.
Σε περίπτωση τσιμπήματος από λεοντόψαρο συνιστάται η χρήση σακούλας άμεσης θερμότητας «heat pack» ή μούλιασμα της περιοχής σε χλιαρό νερό όχι πέραν των 50 βαθμών. Λόγω του ότι το δηλητήριο του λεοντόψαρου είναι πρωτεϊνικής φύσεως, η υψηλή θερμοκρασία έχει την ιδιότητα να το εξουδετερώνει.
Επίσης, ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στο δηλητήριο, έτσι σε περίπτωση τσιμπήματος καλό θα ήταν να επισκεφθούμε ιατρικό κέντρο.
Από τα αγκάθια του εκκρίνεται ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια στη φύση, το οποίο μπορεί να προκαλέσει στο άνθρωπο οίδημα (πρήξιμο), έντονο πόνο, ακόμα και παράλυση.
Σε μήκος φτάνει τα 35 εκατοστά. «Συχνάζει» κοντά στην ακτή, σε βάθη μέχρι 80 μέτρα, ενώ του αρέσει να βρίσκεται είτε σε αμμώδεις βυθούς είτε σε κοραλλιογενή υποστρώματα.
Πως έφτασε στην Ελλάδα
Το λεονταρόψαρο έφτασε στη Μεσόγειο μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Η πρώτη καταγραφή του είδους έγινε το 1991 στην Ανατολική Μεσόγειο. Το καταστροφικό είδος μπορεί και προσαρμόζεται και έτσι παρουσιάζει γρήγορη εξάπλωση και έξαρση του πληθυσμού του σε περιβάλλοντα διαφορετικά από αυτά που οι επιστήμονες νόμιζαν ότι περιορίζεται.
Τα τελευταία τρία χρόνια έχει αυξηθεί θεαματικά η συχνότητα καταγραφής του στην Ανατολική Μεσογείου, γεγονός που καταδεικνύει ότι περίπου 20 χρόνια μετά τον πρώτο εντοπισμό του στην περιοχή, το ξενικό αυτό είδος έχει βρει ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες για την αναπαραγωγή του.
Το λεοντόψαρο είναι από τα ελάχιστα επικηρυγμένα ζώα. Και ο έλεγχος του πληθυσμού του θα επιτευχθεί με τον θάνατό του.
Στις ΗΠΑ έχει συσταθεί ειδική ομάδα δυτών που επιτίθενται στα ψάρια, οι οποίοι μάλιστα συνοδεύονται από ειδική ομάδα φροντιστών, που γνωρίζουν πώς μπορούν να περιποιηθούν τον δύτη που θα χτυπηθεί από το ψάρι. Κάποιοι δύτες χρησιμοποιούν ειδικές παγίδες για να τα φυλακίσουν ομαδικά.
Στην Καραϊβική, έφτιαξαν ρομπότ τα οποία επιτίθενται στα ψάρια και «φροντίζουν» την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος.
Από τα αγκάθια του εκκρίνεται ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια στη φύση, το οποίο μπορεί να προκαλέσει στο άνθρωπο οίδημα (πρήξιμο), έντονο πόνο, ακόμα και παράλυση.
Σε μήκος φτάνει τα 35 εκατοστά. «Συχνάζει» κοντά στην ακτή, σε βάθη μέχρι 80 μέτρα, ενώ του αρέσει να βρίσκεται είτε σε αμμώδεις βυθούς είτε σε κοραλλιογενή υποστρώματα.
Πως έφτασε στην Ελλάδα
Το λεονταρόψαρο έφτασε στη Μεσόγειο μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Η πρώτη καταγραφή του είδους έγινε το 1991 στην Ανατολική Μεσόγειο. Το καταστροφικό είδος μπορεί και προσαρμόζεται και έτσι παρουσιάζει γρήγορη εξάπλωση και έξαρση του πληθυσμού του σε περιβάλλοντα διαφορετικά από αυτά που οι επιστήμονες νόμιζαν ότι περιορίζεται.
Τα τελευταία τρία χρόνια έχει αυξηθεί θεαματικά η συχνότητα καταγραφής του στην Ανατολική Μεσογείου, γεγονός που καταδεικνύει ότι περίπου 20 χρόνια μετά τον πρώτο εντοπισμό του στην περιοχή, το ξενικό αυτό είδος έχει βρει ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες για την αναπαραγωγή του.
Το λεοντόψαρο είναι από τα ελάχιστα επικηρυγμένα ζώα. Και ο έλεγχος του πληθυσμού του θα επιτευχθεί με τον θάνατό του.
Στις ΗΠΑ έχει συσταθεί ειδική ομάδα δυτών που επιτίθενται στα ψάρια, οι οποίοι μάλιστα συνοδεύονται από ειδική ομάδα φροντιστών, που γνωρίζουν πώς μπορούν να περιποιηθούν τον δύτη που θα χτυπηθεί από το ψάρι. Κάποιοι δύτες χρησιμοποιούν ειδικές παγίδες για να τα φυλακίσουν ομαδικά.
Στην Καραϊβική, έφτιαξαν ρομπότ τα οποία επιτίθενται στα ψάρια και «φροντίζουν» την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.